Podatki są nierozerwalnie związane z życiem codziennym człowieka – ich początki sięgają średniowiecza i czasów starożytnych w postaci danin. To temat rzeka, o którym można wręcz pisać powieści. Jednakże, co dokładnie zwykły obywatel wie o rodzajach podatków? Do powszechnie znanych należą, oczywiście, podatek VAT czy PIT, ale co z innymi? Niewiele osób zdaje sobie sprawę z istnienia całej rzeszy mniejszych, lecz niezmiernie istotnych form opodatkowania, o których trzeba pamiętać zwłaszcza w przypadku prowadzeniu interesów za granicą. Przykładem jest tutaj podatek u źródła. Przeczytaj artykuł, by dowiedzieć się, kto musi go odprowadzać i jakie transakcje obejmuje.
Podatek u źródła – definicja
Na początek, trochę teorii dla niezorientowanych. Czym właściwie jest podatek u źródła, inaczej zwany też WHT? To specyficzny typ podatku CIT, pobierany w przypadku płatności transgranicznych, w których podmiot otrzymujący przychód (podatnik) ma inną rezydencję podatkową niż podmiot dokonujący wypłaty (rezydent). Można nim opodatkować przelewy zagraniczne, wynikające z takich tytułów jak odsetki, należności licencyjne, dywidendy czy wybrane usługi niematerialne. Dotyczy on więc bardziej przedsiębiorców prowadzących działalność na arenie międzynarodowej i ich pracowników, niż osoby prywatne wysyłające np. pieniądze do rodziny zamieszkałej za granicą. Więcej o tym, co to jest podatek u źródła, można znaleźć na profesjonalnych, biznesowych portalach internetowych.
Podatek u źródła – kiedy i w jakiej kwocie?
W 2019r. w polskim prawie nastąpiły zmiany wpływające m.in. na sposób rozliczenia podatku u źródła. Zgodnie z nowymi, obowiązującymi przepisami, według wytycznych na stronie ministerialnej, podatek ten jest odciągany od transakcji materialnych za określone usługi, jeżeli ich kwota w ciągu roku przekracza 2 mln złotych wysłanych do jednego podatnika. Przykładowo, oznacza to, że o ile pracodawca wyśle swojemu pracownikowi wynagrodzenie łączne poniżej 2 mln złotych na rok, płatnik może nie pobierać podatku, zastosować zwolnienie bądź obniżoną stawkę podatku. W sytuacji, gdy konieczne okazuje się ściągnięcie podatku u źródła, jego wysokość to 20% lub 19% od danej sumy. Jednakże, odprowadzenie podatku u źródła nie ma charakteru obowiązkowego, ponieważ istnieją pewne okoliczności, które wyłączają jego zastosowanie, np. wtedy, gdy między Polską a krajem rezydenta podpisana jest umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania albo kiedy polski właściciel firmy posiada ważny certyfikat rezydencji podatkowej.
Mniejszy podatek, czyli kwota zmniejszająca
Wysokość podatku u źródła można zmniejszyć również przy użyciu tzw. kwoty zmniejszającej podatek, którą często myli się z kwotą wolną od podatku. Kwota zmniejszająca to pewna stawka, o której wartość można obniżyć podatek odprowadzany do fiskusa i zmniejszyć wyliczony już podatek dochodowy. Przepisy z 2019r. objęły także funkcjonowanie kwoty zmniejszającej, przez co w roku 2019 (jako rozliczenie deklaracji podatkowej za 2018 rok) wynosiła od 0–1440 zł, przy czym jej konkretna suma zależy od przychodów – im większy dochód, tym mniejsze obniżenie podatku. Zmniejszenie podatku przysługuje m.in. osobom fizycznym zatrudnionym na umowę o pracę czy osobom prowadzącym działalność gospodarczą i rozliczającym się na ogólnych zasadach. Dodatkowe informacje o tym, czym jest kwota zmniejszająca i jak ją obliczyć można odnaleźć w Internecie.
Podsumowując, podatek u źródła to forma opodatkowania od łącznych dochodów pochodzących z zatrudnienia lub usług realizowanych na arenie międzynarodowej przekraczających 2 mln złotych w ciągu roku. Można jednak postarać się od zwolnienia z tego podatku bądź umniejszenia go o tzw. kwotę zmniejszającą, jaką wylicza się od dochodów płatnika. Z tego powodu, warto poczytać więcej o rodzajach podatków, by nie dać się zaskoczyć przy ich rozliczeniach.