Labrador Retriever to rasa psów znana praktycznie na całym świecie. Cieszy się nieustannym zainteresowaniem i popularnością. Co tak wyjątkowego mają w sobie labradory? Dlaczego tak wiele osób decyduje się na wybór właśnie labradora jako psa rodzinnego?
Labrador Retriever – wygląd i typy rasy
Labradory to stosunkowo duże psy, silnie zbudowane. Ich cechą charakterystyczną są łagodne oczy oraz charakterystyczne ogony, które mogą kojarzyć się z ogonem wydry. Sierść jest krótka i gęsta – występuje w umaszczeniu biszkoptowym, które jest najbardziej popularne, czarnym oraz czekoladowym. Waga dorosłego psa psa wynosi około 30 kg, a suczki 28 kg. Wzrost z reguły nie przekracza 57 cm.
Labrador [https://zwierzaki.pl/labrador] to pies, który występuje w dwóch różnych typach budowy. Choć standardowo opisany został tylko jeden z nich, hodowcy stworzyli psy typowo wystawowe – cechują się one zwartą budową – oraz psy typowo pracujące, które mają węższe głowy, dłuższą kufę i są lżejsze od labradorów wystawowych.
Czy labradorom dokuczają choroby dziedziczne?
Labradory to psy, którym niestety czasem dokuczają skłonności do chorób genetycznych. Jedną z nich jest dysplazja stawów biodrowych oraz łokciowych. Czasem – jak każde psy kwalifikowane do dużych ras – cierpią na osteochondrozę i enostozę nazywaną też młodzieńczym zapaleniem kości. Należy również nieustannie kontrolować masę ciała pupila aby nie dopuścić do zerwania więzadeł stawu kolanowego spowodowanego nadwagą.
Z reguły labradory są dość odpornymi psami, które nie lubią okazywać bólu. Wymagają więc nieustannej obserwacji i kontroli stanu zdrowia. Ciekawostką jest fakt, iż z reguły bardziej odporne są labradory czarne [https://zwierzaki.pl/labrador-czarny] – więcej dolegliwości zdrowotnych mają osobniki biszkoptowe i brązowe.
Pielęgnacja i żywienie
Labrador Retriever to pies, który uwielbia jeść. Niezwykle ważne jest więc dokładne porcjowanie podawanej karmy. Poleca się wydawanie posiłków w zabawie, czy matach węchowych. Pieski te są często bardzo łakome co grozi niechcianymi, nadmiarowymi kilogramami. Z reguły poleca się podawaniem im gotowych, pełnoporcjowych karm. U wyjątkowo łapczywych psiaków lepiej sprawdzają się mokre karmy – są zdecydowanie mniej kaloryczne niż suche granulki, dlatego pies może zjeść ich więcej. Weterynarze sugerują dodawanie do posiłków suplementów wspomagających pracę stawów.
Sprawdź też: https://zwierzaki.pl/
Pielęgnacja labradora jest stosunkowo prosta. Są to psy o niezbyt obfitej szacie włosowej. Ich krótka, twarda sierść nie wymaga żadnych specjalnych zabiegów. Wystarczy od czasu do czasu ją wyczesać – zwykle wystarczy zrobić to raz na tydzień. Należy jednak być świadomym tego, że labrador będzie dwa razy w roku przechodził intensywnie linienie. W tych okresach będzie trzeba uzbroić się w cierpliwość i często korzystać z odkurzacza.
Czy wychowanie labradora jest trudne?
Labradory to psy cenione za niezwykle zrównoważony charakter. Są to wyjątkowo lojalne psy, które wykazują wrodzone predyspozycje do nauki posłuszeństwa. Labradory cechują się otwartością na świat i ciekawością. Bardzo często lubią poznawanie nowych ludzi. Wszystkie te cechy sprawiają, że są to psy niezwykle uniwersalne. Użytkowane są nie tylko jako psy rodzinne – doskonale sprawdzają się też na stanowisku psa przewodnika, ratownika czy psa szukającego. Pierwotnie były to zwierzęta hodowane jako psy myśliwskie. Należy więc zapewnić im możliwie największą ilość ruchu każdego dnia.
Zajrzyj także na: https://zwierzaki.pl/labrador-biszkoptowy
Aby żyć w zgodzie ze swoim labradorem, należy przyłożyć się do treningu posłuszeństwa. W treningu stosowane powinno być tak zwane wzmocnienie pozytywne – czyli pochwała w formie smakołyka czy ulubionej zabawki. Dobrze wychowany labrador to doskonały kompan, który odnajdzie się praktycznie w każdym środowisku.
Labradory to psy cieszące się z reguły dobrym zdrowiem. Lubią towarzystwo człowieka i z otwartością podchodzą do nowych sytuacji. Właśnie dlatego jest to rasa niezwykle często pełniąca funkcję psa rodzinnego. Istotną rolę odgrywa także ich wrodzona łagodność – szczególnie widoczna podczas obcowania z najmłodszymi członkami systemu rodzinnego.