Od dziś w Leszczynku podziwiać można wystawę akwarel Romana Orłowa. Z tej okazji w zespole dworsko-parkowym odbyła się konferencja prasowa.
Z dziennikarzami spotkali się Justyna Jasińska — wójt gminy Kutno, Liliana Urbańczyk–Wójcik — dyrektor Centrum Kultury Gminy Kutno oraz bliscy zmarłego Romana Orłowa: syn Andrzej Orłow wraz z małżonką Elżbietą.
– To bardzo duże wydarzenie. W Leszczynku prezentowane będą dzieła wielkiego artysty Romana Orłowa. Dziś otwieramy wystawę prac malarskich, a muzycznie uświetnimy wydarzenie w niedzielę na wieczorku muzycznym – mówiła wójt gminy Kutno Justyna Jasińska.
Wystawę akwarel wybitnego artysty z naszego regionu podziwiać będzie można w sali widowiskowej CKGK w dniach 17 października — 22 listopada. Dodatkowo, z okazji 100. rocznicy urodzin Romana Orłowa w najbliższą niedzielę 23 listopada 2022 o godzinie 17.00 w CKGK odbędzie się wyjątkowy koncert z udziałem Katarzyny Łochowskiej, Marcina Mazurka i gościnnie Adrianny Godlewskiej. Bilety kosztują 10 złotych, a zapisy są możliwe pod nr tel 734 904 850.
Kim był Roman Orłow?
Roman Orłow to wybitny artysta malarz i kompozytor. Urodził się 20 października 1922 roku, zmarł 14 października 2017 w podkutnowskim Psurzu.
Syn profesora śpiewu na Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (PWSM) w Łodzi Grzegorza Orłowa (1893–1964) i pianistki Anny Orłow, z d. Młynarskiej (1898–1989). W 1942 roku rozpoczął studia w pracowni Henryka Stażewskiego. Po powstaniu był więźniem wojennym w Niemczech. W trakcie wojny był żołnierzem Drugiego Korpusu generała Andersa. Po powrocie do Polski w 1946 kontynuował studia na ASP w Łodzi w pracowni Adama Rychtarskiego, w 1953 obronił pracę dyplomową. Uważał się za ucznia Władysława Strzemińskiego, który w tamtych latach wykładał na uczelni swoją Teorię Widzenia. W latach 1950–1955 pracował w Instytucie Wzornictwa Przemysłowego w Warszawie, projektował tkaniny dla przemysłu. Otrzymał nagrodę Wzornictwa Tekstylnego. W latach 1955–1957 był wykładowcą na Wydziale Włókienniczym w PWSSP w Łodzi.
Od 1952 był członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków i brał udział w licznych wystawach Okręgu Warszawskiego ZPAP (m.in w Zachęcie), jak również w wystawach ogólnopolskich. Od 1966 brał udział w wystawach zagranicznych organizowanych przez BHZ DESA, m.in. w Szwajcarii, Nowej Zelandii, Republice Federalnej Niemiec, Meksyku, Szwecji i Kanadzie. Współpracował z salonami DESY w całej Polsce.
W 1962 pochłonęła go pasja muzyczna, co spowodowało przerwę w twórczości malarskiej. Skomponował ponad 300 piosenek, śpiewanych przez najlepszych polskich wykonawców, m.in. Marię Koterbską, Irenę Santor, Halinę Kunicką, Annę German. Uzyskał wiele nagród na Festiwalach Polskiej Piosenki w Opolu i Sopocie. Jego największe przeboje to „Jesienny Pan”, „Z kim tak ci będzie źle jak ze mną”. Był współautorem musicalu Tam-Tam wystawionego w 1967 r. w Operetce Warszawskiej.
W 1980 powrócił do malarstwa, skupiając się na akwarelach. Zmarł 14 października 2017 w Psurzu.
Wystawy po 1980 roku
1980 – Akwarele, w Galerii Futtkamer w Kleve w Niemczech
1981 – Wystawa Akwareli, w Bernie, w Szwajcarii
1983 – Wystawa Akwareli, w Niemczech
1985 – Wystawa Akwareli, w Johanesburgu w RPA
1986 – Wystawa Akwareli w Galerii WAREXPO w Warszawie
1988 – Wystawa w Galerii 454 w Grosse Piont Park, w Michigan w USA
1992 – Wystawa w Galerii Arka w Warszawie
1995 – Wystawa Akwareli w Galerii Arka w Warszawie
Piosenki skomponowane przez Romana Orłowa
„Dziś nie wiem, kto to jest” (słowa Andrzej Bianusz, wyk. Maria Koterbska)
„Jesienny pan” (słowa Wojciech Młynarski, z repertuaru Krystyny Konarskiej, Hanny Banaszak, Danuty Błażejczyk, Lory Szafran)
„Kartoflanka” (słowa Wojciech Młynarski, wyk. Wojciech Młynarski)
„Ptakom podobni” (słowa Włodzimierz Scisłowski, wyk. Stanisława Celińska)
„To już nie raz” (słowa Janusz Korczakowski, wyk. Krzysztof Cwynar)
„Trudniej wierną być w sobotę” (słowa Andrzej Bianusz, z repertuaru Ewy Bem, Kory)
„Z kim tak ci będzie źle jak ze mną” (słowa Wojciech Młynarski, wyk. Kalina Jędrusik)
„Zmieniłeś się” (słowa Wojciech Młynarski, wyk. Kalina Jędrusik)
źródło: własne/wikipedia
